Het Leven

Het leven, stap voor stap nemen wat er komt
Opklaringen, regen, en af en toe es zon
Als het af en toe es kon
De tijd stilleggen, resumeren en verder
’t zou vet zijn, de bom

Vreselijke dingen herroepen en staken
Een stok voor steken of ongedaan maken
Kerels als Van Themsche effe ompraten
En een halt toe roepen aan zijn gruwelijke daden

Of Joe Van Holsbeek op tijd weten mee te delen
Zich niet naar Brussel Centraal te begeven
En zijn te veel jonge leven nie moest geven
voor een mp3speler…da’s toch smerig!

Wat zijn we bezig welke kant gaat het op?
Gezinsdrama haalt weer in kranten de kop
Man vermoordt vrouw en kind en hangt zich dan op
Yo zeg es eerlijk, waar zijt ge dan met uw God!?

Refrein:
Het is zo en ge kunt er niet omheen
Het leven is te kostbaar we krijgen er maar één
Wie beslist er wie op welke manier ons verlaat
Wie troost er wie als verdriet ons het diepst raakt

Het is zo en ge kunt er niet om heen
Het leven is te kostbaar we krijgen er maar één
Wat doet ge als ge met u rug tegen de muur staat
Wat voelt ge als al u dromen op in vuur gaan

23 januari het jaar net gestart
Kim de Gelder beslist en kleurt de dag pikzwart
Vol pure razernij plannen gesmeed
De uitvoering nabij, waarom? Niemand die het weet

De afloop uiteraard in ieders hoofd gegrift
Shit is te gek voor worden volkomen geschift
Amerikaanse taferelen in ons Belgen landje
We halen de wereldpers weeral zonder franje

Mark Dutroux zette ons al es eerder op de map
Da’s wel iets anders dan onze waffels en choclat
Fuck it, shit is nie gelachen voor families dat doet pijn
Hun wereld valt in stukken op de grond kapot als porselein

Hadden we maar de middelen, de kracht
Om de chrono in stopstand te zetten bij overmacht
Ik weet dat het niet kan en ‘t is frustrerend
Dat een mensenleven niet is als geschiedenis; wederkerend!

Refrein:
Het is zo en ge kunt er niet omheen
Het leven is te kostbaar we krijgen er maar één
Wie beslist er wie op welke manier ons verlaat
Wie troost er wie als verdriet ons het diepst raakt

Het is zo en ge kunt er niet om heen
Het leven is te kostbaar we krijgen er maar één
Wat doet ge als ge met u rug tegen de muur staat
Wat voelt ge als al u dromen op in vuur gaan

Andy wordt gepest, het buitenbeentje van de klas
Slimmer dan de leraar en heel wat in z’n mars
Maar Andy wees wat assertiever, kom op voor uzelf!
Verweer u tenminste als ze wat over u zeggen

Of weeral met u lachen, grollen en grappen
Na 1000 keer heeft hebt ge ’t wel gehad en
Kruipt ge in uzelf, sluit ge u op in uw eigen wereld
En vraagt ge u af wanneer het tij zal keren

Want ze weten niet wat er in u omgaat
En dat u dagboek vol haat, vol staat,
Uw gedachten op hol slaan, geduld opraakt
En de emotionele emmer stilaan vol raakt

De dag des oordeels nabij alles nog es op een rij
Vader’s geladen pistool … aan uw zij
Veilig opgeborgen in uw boekentas, de fiets op
Wetend dat het vandaag, alles of niets wordt

Ge begeeft u naar de speelplaats
De plek waar ze u bijnamen roepen meermaals
Uw hoofd knikt automatisch neerwaarts
Niemand die iets zegt of doet zelfs niet de leraars

Ze plagen en ze duwen u, ze haten en bespuwen u
De bom staat op springen ge klikt uw tas open
Uw hand gaat naar binnen ge zoekt met gesloten ogen, tevergeefs

Verward vindt ge’t pistool niet tussen uw boeken
Ze rukken het leer uit uw hand gierend en roepend
Ge zijt verloren en rent als een kip zonder kop
de schoolpoort uit en iemand roept nog stop

Straat in, straat uit, de laan af, het plein over
Mensen zagen u nog in een flits voorbij lopen
Ge stopt aan een verhoogje wacht en springt naar beneden
net op dat moment passeert de trein van half negen

Refrein:
Het is zo en ge kunt er niet omheen
Het leven is te kostbaar we krijgen er maar één
Wie beslist er wie op welke manier ons verlaat
Wie troost er wie als verdriet ons het diepst raakt

Het is zo en ge kunt er niet om heen
Het leven is te kostbaar we krijgen er maar één
Wat doet ge als ge met u rug tegen de muur staat
Wat voelt ge als al u dromen op in vuur gaan